Er mattino dopo Gregorio se sveja de scatto, 'a luce der sole je batte su'a fronte e lo costringe a aprì l'occhi, lui se guarda 'e mani, è tornato l'omo che era prima, sente quarcosa dentro 'a majetta, 'a tira fori, è 'r telecomando che ciaveva conficcato na'a corazza. 'A gente je passa davanti e 'o guarda senza più arcun terore, mo' che è 'n barbone qualunque all'angolo da'a Stazione Termini.

arrow_back_ios4/4 
menu_bookCondividi su FacebookCondividi su WhatsApp